چرا بالگردهای بدون موتور ارتش آمریکا در دهه 50 میلادی به نتیجه نرسید؟ - تعطیلات رو

به گزارش خبرنگاران و به نقل از آی ای، ممکن است در ابتدا عجیب به نظر برسد، اما ارتش ایالات متحده در دهه 1950 میلادی از توسعه بالگردهای بدون موتور پشتیبانی کرد و آثار آن را حتی می توان در موزه هوانوردی ارتش آمریکا در فورت راکر در آلاباما مشاهده کرد و نگاهی اجمالی به این طرح که به وسیله شرکت بالگردسازی آمریکا، جت جیپ نام گرفت، انداخت.

جت جیپ چندین دهه پیش به عنوان راه حلی برای پرواز نظارتی مورد احتیاج ارتش در نظر گرفته می شد. ارتش ایالات متحده در پی گزینه ای با قابلیت پرواز برای نظارت سبک بود و این به این معنی بود که یک وسیله نقلیه پروازی بتواند حداکثر یک یا دو نفر را با خود حمل کند. این دقیقاً شبیه همان مسئله ای است که سازندگان جت پک این روزها سعی در حل آن دارند. این مشکل در دهه 1950 نیز وجود داشت.

بنابراین نیروی هوایی ایالات متحده در صدد حل این مشکل برآمد و این وظیفه را بر عهده گرفت و با صرف نظر از موتور بزرگی که در بالگردها وجود داشت، نسخه سبک تری از بالگردها به نام XH-26 را ساخت.

ارتش ایالات متحده به جای تعبیه موتور در این بالگرد، از دو تپ جت(pulsejet) در انتهای هر یک از ملخ های این بالگرد بهره برد و بدین ترتیب پیروز شد سیستم انتقال را نیز حذف کند تا وزن بالگرد بیش از پیش کاهش یابد.

تپ جت نوعی موتور جت هوادمشی است که در آن هوا به طور متناوب و ضربان گونه وارد محفظه احتراق می گردد و پس از درآمیختن با سوخت مشتعل می گردد.

نمونه اولیه کمتر از 300 پوند(136 کیلوگرم) وزن داشت، قابل جمع شدن بود و می توانست در یک محفظه قرار بگیرد تا آن را به وسیله یک جیپ یدک کش به آسانی کشید.

به گفته وب سایت موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده، این بالگرد فقط به دو نیروی انسانی احتیاج داشت تا آن را دوباره باز نمایند. ضمن اینکه این کار در کمتر از 20 دقیقه انجام می شد.

تپ جت ها یک مزیت دیگر را نیز ارائه می دادند. با آنها می شد از موتور و ملخ هایی که برای ارائه قابلیت ضد گشتاور روی دُم بالگرد تعبیه می گردد، صرف نظر کرد.

با این حال، هنگامی که ارتش آمریکا آزمایش های این نمونه اولیه را شروع کرد، ایرادات طراحی عیان شد. تپ جت ها خیلی سر وصدا داشتند و با نوری که ساطع می کردند، موقعیت مکانی بالگرد را در شب نشان می دادند.

بعلاوه اگر یکی از تپ جت ها از کار می افتاد، بالگرد به سادگی سقوط می کرد و اینجا بود که یک مشکل بزرگ دیگر آشکار شد. مخزن سوخت به علت کمبود فضا و کوچکی بالگرد، درست زیر جایگاه خلبان قرار داشت و در صورت سقوط، خلبان به هیچ وجه نمی توانست از آسیب جدی محافظت گردد و جان سالم به در ببرد.

ارتش آمریکا چند سال بعد اقدام به ساخت و توسعه یک نمونه اولیه دو نفره از این بالگرد کرد و در مجموع پنج نمونه اولیه از این بالگرد ساخته شد، اما در نهایت این پروژه متوقف شد و جت جیپ به بخشی از موزه های نیروی هوایی ارتش آمریکا تبدیل شدند.