غول ایرلندی 200 سال پس از ربوده شدن به آرامش رسید!
به گزارش تعطیلات رو، پس از بیش از 200 سال نمایش عمومی، اسکلت 7 فوتی و 7 اینچی (2.31 متری) غول ایرلندی چارلز برن از موزه هانتریان لندن خارج می گردد.
به گزارش خبرآنلاین، برن تومور خوش خیم غده هیپوفیز تشخیص داده نشده ای داشت که باعث فراوانی هورمون رشد و غول پیکر شدن بدن می شد.
به نمایش گذاشتن اسکلت او همواره بحث برانگیز بوده است - به ویژه به این علت که خود مرد از چنین سرنوشتی وحشت داشت و نشان می داد که می خواهد در دریا دفن گردد - تا بقایای خود را به خوبی از دسترس متصدی بدنام عجایب پزشکی، جان، دور کند.
با این حال، دفن دریایی اتفاق نخواهد افتاد، زیرا کالج سلطنتی جراحان که موزه هانتریان را اداره می نماید، می گوید که برای پروژه های تحقیقاتی واقعی به اسکلت آویزان خواهد شد. موزه در حال حاضر به علت بازسازی گسترده بسته است و در ماه مارس بازگشایی می گردد.
در طول دوره تعطیلی موزه، هیئت امنای مجموعه شکارچی در خصوص حساسیت ها و دیدگاه های متفاوت پیرامون نمایش و نگهداری اسکلت چارلز برن بحث کرد.
اعضای معتمد موافقت کردند که اسکلت چارلز برن در موزه هانتریان به نمایش گذاشته نخواهد شد، اما همچنان برای تحقیقات پزشکی با حسن نیت در خصوص شرایط آکرومگالی هیپوفیز و غول پیکری در دسترس خواهد بود.
داستان برن پر از درام و علاقه است. او در سال 1761 با نام چارلز اوبراین در مید آلستر ایرلند شمالی به جهان آمد. پس از ورود به لندن در سن 21 سالگی، او به سرعت به یکی از بزرگترین سلبریتی های روز تبدیل شد و جمعیت را سرگرم کرد و در روزنامه ها ظاهر شد.
با این حال، در سن 22 سالگی، سلامتی او به سرعت رو به وخامت گذاشت. او در سال 1783 درگذشت و مایل بود که جسدش به وسیله آناتومیست ها - به ویژه به وسیله جراح جان هانتر - گرفته نگردد. هانتر به علت جمع آوری نمونه های غیرمعمول برای نمایش مشهور بود و قبلاً به آن نزدیک شده بود و به وسیله برن رد شده بود.
اگرچه براین به دوستانش پول داده بود تا بقایای او را در تابوت سربی بگذارند و در اقیانوس دفن نمایند، هانتر ترتیبی داد که جسد را ربوده و سنگ های سنگین را جایگزین نمایند و چهار سال بعد در موزه خود هانتر به نمایش گذاشتند. در سال 1799 به وسیله کالج سلطنتی جراحان خریداری شد.
این داستان ربودن بدن باعث شده است که درخواست های مکرر برای حذف اسکلت از نمایش داده گردد، هم به دلایل قانونی و هم اخلاقی - و مطمئناً چیزی نیست که امروز بتوانید آن را تحمل کنید.
از جمله کسانی که در سال های اخیر خواستار بازنگری بودند، لن دوال، استاد اخلاق پزشکی در دانشگاه لندن، و توماس موینزر، وکیل در دانشگاه آبردین بودند.
دویال و ماینزر در مقاله ای در سال 2011 در BMJ نوشتند: آنچه صورت گرفته است را نمی توان لغو کرد، اما می توان آن را از نظر اخلاقی اصلاح کرد. مطمئناً زمان آن است که به یاد و معروفیت برن احترام بگذاریم: روایت زندگی او، از جمله شرایط پیرامون مرگ او.
در حالی که موزه و صاحبان آن دقیقاً آنچه را که برن در ابتدا آرزو داشت انجام نمی دهند، آن ها حداقل اسکلت را از نمایش عمومی حذف می نمایند و از این پس فقط محققان پزشکی قادر به مشاهده آن خواهند بود.
منبع: فرارو