فانوس اسکندریه در باستانی ترین کشور دنیا، تصاویر - تعطیلات رو

داشت. فانوس اسکندریه در واقع برجی بود که بر فراز آن آتشی قرار داشت تا شب ها ملوانان را برای

رسیدن به بندر اسکندریه راهنمایی کند.

به گزارشخبرنگاران: در پاییز سال 1994، گروهی از غواصان باستان شناس با تجهیزات کامل غواصی وارد آب های اسکندریه در مصر شدند.

این غواصان در اعماق آب به دنبال بقایای آثار و اشیای تاریخی می گشتند.

قطعات بزرگی از سنگ و بقایای مجسمه ها با تیرهای شناوری علامت گذاری شده بودند

و یک مرکز فاصله یاب در ساحل می توانست جایگاه دقیق آن ها را تعیین کند.

از سامانه موقعیت یاب جهانی (GPS) نیز برای اثبات دقیق محل این قطعات استفاده شد.

سپس این اطلاعات وارد کامپیوتر شدند تا مجموعه اطلاعات دقیق و جزئی از بستر دریا به دست آمد.

نکته جالب این است که دانشمندان از پیشرفته ترین امکانات و وسایل موجود در اواخر قرن بیستم استفاده کردند

تا بقایای یکی از پیشرفته ترین دستاوردهای فنی قرن سوم پیش از میلاد را از آب خارج کرده و مورد بررسی قرار دهند.

این سازه چیزی نبود جز فانوس دریایی بزرگ اسکندریه، یکی از عجایب هفتگانه جهانی باستان.

معماری فانوس اسکندریه

به طور کلی فانوس اسکندریه دارای 3 قسمت بود:

پایه سنگی و ساختمان مربعی فانوس اسکندریه

اولین بخشی که در تصاویر قابل مشاهده می باشد، یک پایه سنگی 6 متری بوده که فانوس بر روی آن بنا شد.

اما نخستین قسمت اصلی سازه ساختمانی 4 ضلعی بوده که نقش مهمی در حفاظت از دو قسمت دیگر را ایفا می کرد.

ارتفاع این ساختمان 73 مترو طول آن 30 متر بود. بازدید کنندگانی که برای بازدید از این جاذبه به اسکندریه می رفتند،

در این قسمت می توانستند غذا و خوراکی خریداری کنند.

بخش میانی فانوس اسکندریه

این برج 8 ضلعی که دارای ارتفاع 35 متری بوده بر روی سکو ساخته شده است.

در این قسمت و در ارتفاع 90 متری از سطح دریا بالکنی وجود دارد

که مناظر بسیار زیبایی از اطراف را به معرض نمایش می گذارد.

بخش بالایی فانوس اسکندریه

این قسمت فانوس اسکندریه نیز به شکل استوانه بوده و ارتفاع آن 18 متر است.

در بالای این استوانه تندیس پوزئیدون را قرار داده بودند. همان گونه که در تصاویر مشاهده می کنید،

آتش افروخته فانوس در این قسمت نمایان بوده که سوخت های لازمه را از طریق بالابر به این نقطه انتقال می دادند.

شرایط کنونی فانوس اسکندریه

فانوس دریایی اسکندریه به سبب بروز چندین زلزله در طی سال های 956 تا 1323 آسیب های بسیاری دیده.

اما با این حال تا مدت ها، پس از هرم جیزه و آرامگاه هالیکارناسوس به عنوان سومین سازه باستانی بلند جهان در نظر گرفته می شد.

تا آن که در نهایت در سال 1408 میلادی، از آخرین بقایای سنگی فانوس برای ساخت ارگ کایتبی ( Citadel of Qaitbay )

در همان مکان استفاده شد و دیگر اثری از فانوس دریایی اسکندریه باقی نماند.

ژان ایو، موسس مرکز تحقیقات اسکندریه و باستان شناسی فرانسوی بود

که در سال 1994 به کشفی جالب توجه دست یافت.

او از طرف دولت مصر مأموریت یافته بود تا نقشه و مکان هر چیز باستانی و ارزشمندی رو در زیر آب تعیین کند،

چرا که قرار بود موج شکنی جدید و بتنی در آن محل ساخته شود.

او نقشه و مکان هزاران قطعه ساختمانی بزرگ در زیر آب رو ترسیم کرد.

اعتقاد بر این بود که برخی از این قطعات متعلق به فانوس دریایی اسکندریه هستند.

علاوه بر این قطعات و بلوک های ساختمانی، صدها مجسمه نیز در همین منطقه کشف شده

که یکی از مهم ترین آن ها تمثالی سلطنتی و غول پیکر متعلق به قرن سوم پیش از میلاد بود

که حدس می زنند نشان دهنده بطلمیوس دوم است.

همچنین یک مجسمه از ایزیس (ایزدبانو باروری) در دهه 1960 میلادی در همان منطقه کشف شد

که نشان گر ملکه و همسر بطلمیوس دوم، آرسینوئه است.

محققان حدس می زنند که مجسمه این دو در زیر فانوس دریایی اسکندریه و رو به روی ورودی بندرگاه نصب بوده است.