از آلمان تا ایران؛ مقایسه اجاره نشینی در برلین و تهران (تور آلمان) - تعطیلات رو

با تور آلمان از دیدنی ترین کشور اروپایی بازدید کنید و از شهرهای برلین، هانوفرو، فرانکفورت و مونیخ آلمان دیدن کنید.

به گزارش اکوایران، هزینه مسکن، مهمترین بخش هزینه های خانوار را تشکیل می دهد. مسکن مناسب، تنها به معنای چهاردیواری مسقف بالای سر خانوار نیست، بلکه مفاهیم آسایش، امنیت، استحکام، حمل و نقل، بهداشت، دسترسی به شغل و موارد دیگری در آن نهفته است که بسته به شرایط مالی یک خانواده کیفیت آن دستخوش تغییراتی می گردد.

زد.دی.اف آلمان در گزارشی عنوان نموده که طی 20 سال اخیر نرخ اجاره بها در آلمان افزایش پیدا نموده است. یک کارشناس املاک و مستغلات از موسسه اقتصاد آلمان علت این افزایش قیمت را تنظیم بین تورم و افزایش تقاضا می داند و می گوید: بسیاری از صاحب خانه ها می خواهند اجاره بها را با نرخ تورم تنظیم نمایند.

علاوه بر این، تقاضا برای آپارتمان های اجاره ای به شدت افزایش پیدا نموده و در مقابل، اندازه عرضه نسبتاً کم شده است. به عقیده پروفسور مایکل وویگتلندر نکته مهم این است که خرید خانه و مالکیت به طور قابل توجهی گران شده و به همین علت بسیاری از مردم به جای مالکیت، اجاره نشینی را انتخاب می نمایند.

آلمانی ها تنها در صورتی ممکن است اجاره بها را به علت تورم افزایش دهند که به اصطلاح اجاره شاخصی وجود داشته باشد. اجاره بر اساس شاخص قیمت مصرف نماینده است؛ یعنی با تورم فعلی 10 درصد (از نوامبر 2022)، اجاره بها را نیز می توان در یک دوره یک ساله افزایش داد.

در این کشور، برای یک مدت طولانی، اجاره بها سریعتر از تورم افزایش یافت؛ اما این روند معکوس شده است و اجاره دیگر محرک قیمت تورم نیست. با این حال، آنچه در حال حاضر زندگی مردم آلمان را گران تر می نماید، هزینه های جانبی بویژه درمورد افزایش قیمت گاز و برق است.

موضوع تامین گرمایش لازم، باعث شده که مردم آپارتمان های کوچک تری را انتخاب نمایند، زیرا هرچه مساحت خانه کمتر باشد، کمتر هم باید برای گرم کردن آن هزینه و انرژی صرف نمایند.

طبق گزارش زد.دی.اف آلمان، در سال 2022 در شهر برلین یک آپارتمان 43 متری به طور میانه 500 یورو هزینه اجاره ماهانه داشته است. این در حالی است که 20 سال پیش مستاجران با همین میزان اجاره می توانستند یک آپارتمان 111 متری اجاره نمایند.

میانه حقوق هر فرد در برلین حدودا 45 هزار و 934 یورو در سال است که ماهانه در حدود 3 هزار و 827 یورو می گردد. با احتساب 500 یورو اجاره ماهانه در شهر برلین برای یک خانه 43 متری به این نتیجه می رسیم که هر آلمانی دست کم 13 درصد حقوق ماهانه خود را باید صرف پرداخت اجاره مسکن کند.

حالا بیایید سری به بازار مسکن در مرکز ایران یعنی تهران بزنیم. طبق داده های مرکز آمار اجاره هر مترمربع خانه در تهران (مبلغ اجاره به علاوه سه درصد ودیعه پرداختی) به طور میانه در زمستان 1400 معادل 106 هزار و 270 تومان بوده است. یعنی اجاره 43 متر خانه در تهران طبق این آمار 4 میلیون و 570 هزار تومان است.

از طرفی عایدی هر خانوار در تهران طبق آخرین داده های مرکز آمار در سال 1400 معادل 160 میلیون تومان در هر سال عنوان شده که به صورت ماهانه 13 میلیون و 300 هزار تومان می گردد. اگر تعداد اعضای یک خانوار را در این مقایسه بین دو تا سه نفر در نظر بگیریم، این عایدی به صورت فردی حدود 5 میلیون تومان محاسبه می گردد؛ این یعنی بیش از 95 درصد حقوق یک فرد باید صرف اجاره بها گردد. حتی اگر صرفا عایدی خانوار را مبنای مقایسه قرار بدهیم و از تعداد اعضا نیز صرف نظر کنیم، نسبت عایدی خانوار به اجاره یک منزل 43 متری در تهران تقریبا 34 درصد عایدی ماهانه برآورد می گردد.

سمت دیگر این اعداد و ارقام، به این معنی است که اگر یک فرد ساکن تهران بخواهد مانند یک شهروند برلین تنها 13 درصد از حقوق خود را به اجاره بها اختصاص دهد و آپارتمانی 43 متری را کرایه کند، عایدی ماهانه اش باید به طور میانگین حدود 35 میلیون تومان باشد.

این قیاس البته در شرایطی است که صرفا نسبت اجاره بها با عایدی ماهانه در نظر گرفته شده است. اگر مسائل تامین ودیعه هنگفت مسکن (پول پیش)، وجود آپشن هایی نظیر قبوض برق یا اشتراک اینترنت در ذیل همان اجاره بهای ذکرشده در برلین، اندازه حمایت دولت های دو کشور از حق و حقوق مستأجران و تفاوت کیفیت زندگی در تهران و برلین را بخواهیم در این مقایسه لحاظ کنیم، بدیهی است که تفاوتِ مورد اشاره، نسبت به آنچه ذکر شد، فاصله معنادارتری پیدا خواهد نمود.