خداداد خنجری از مشاهیر نامی اقلیت زرتشتی یزد - تعطیلات رو

حسین مسرت در گفتوگو با خبرنگار خبرنگاران ضمن بیان این که زنده یاد خداداد خنجری از بس گمنام بود، بسیاری از یزدیان او را نمی شناسند، توضیح داد: خنجری از زرتشتیان نیک منش یزد بود که در سال 1324 خورشیدی در محلّۀ خرّمشاه یزد به جهان آمد و تحصیلات را در همان خرّمشاه و در دبستان خدادادی به انتها برد و از همان وقت، استعداد خودش را نشان داد.

وی اضافه نمود: این فرهیخته یزدی که همواره شاگرد زبده ای بود، تا دیپلم در یزد ماند و بعد از این که در دانشسرای هدایت یزد و اصفهان تحصیل کرد، فوق دیپلم ریاضی را گرفت و دانشنامۀ ریاضی خودش را از دانشگاه پلی تکنیک تهران دریافت کرد.

مسرت با اشاره به این که خنجری در سال 1359 ازدواج کرد و سه فرزند ممتاز و برومند از او برجای مانده است، اعلام نمود: متاسفانه وی بنا به عارضۀ پزشکی که پیدا کرد و به سرطان دچار شد، عمر کوتاهی داشت ولی با این که قبل از درگذشت می دانست که سرطان دارد، همواره با روحیه و بانشاط بود و مردم از روحیۀ این معلّم صبور تعجّب می کردند.

وی در ادامه از خدمات فرهنگی مرحوم خداداد خنجری به تشکیل کلاس های دینی برای هم کیشانش و دیگری بنیان کتابخانه ناهید در خرّمشاه اشاره و عنوان نمود: تقریباً بیشتر کسانی که در زمینۀ پیشینه و بناهایی زرتشتیان یزد کار می کردند، از محضر پرفیض او استفاده می کردند.

این پژوهشگر فرهنگ عامه یزد مقالات مرحوم خنجری که در مجلات چیستا، هوخت، فروهر و مجموعۀ مقالات او در کنگرۀ تحقیقات ایرانی را گواه خدمات فرهنگی اش ذکر کرد و گفت: خوشبختانه خنجری در سال های انتهای زندگی خود همانطور که گفته شد؛ چون از انتها زندگی خود خبر داشت، موفّق به چاپ سه کتاب به نام های آتش و آتشکده، چهل ستاره از کهکشان اندیشۀ زرتشت و بینش زرتشت شد ولی روزگار امانش نداد تا آن کار عظیم خود را به نام فرهنگ زرتشتیان یزد به انتها برساند.

مسرت یاداور شد: نکتۀ گفتنی درباره روانشاد خنجری، منش و کردار او بود به طوری که بسیار مهربان بود، به هم کیشان و همسایگان خود بسیار یاری می کرد و بدون این که کسی بفهمد، مخفیانه بیشترین یاری ها را به مردم ها می رساند و واقعاً به سه پیغام پیغامبر خود یعنی پیغام های گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک معتقد بود.

وی از دیگر ویژگی های خنجری را چنین بیان نمود: او دانش آموزان بی بضاعت را به رایگان درس می داد، وقت شناس و صبور بود و بسیاری از مسائل بچه ها را خودش حل می کرد و همین باعث شد روزی که مراسم عظیمداشت او برگزار گردید، تمام دانش آموزان مسلمان و زرتشتی او شرکت کردند و مسلمانان برای او فاتحه و زرتشتیان نیز بنا بر سنت خودشان برایش ایراد دعا کردند.